مطالعه‌ای جدید درباره هوانوردی پیشنهاد کرده است که هواپیماها باید زمان پروازشان را افزایش دهند و با سرعت کمتری پرواز کنند تا انتشار [گازهای گلخانه‌ای] کاهش یابد.
یک بررسی جدید، که دانشگاه کمبریج آن را انجام داده، مجموعه‌ای از اهداف پایدار برای صنعت هوانوردی ارائه کرده است تا تاثیر آن بر تغییرات اقلیمی کاهش یابد و تحقق هدف انتشار صفر مطلق (net-zero) تا سال ۲۰۵۰ واقعی‌تر شود.
این بررسی نشان داد که هوانوردی در حال حاضر در افزایش نرخ گرمایش جهانی حدود چهار درصد سهم دارد که ۲.۵ درصد آن تنها به دلیل انتشار جهانی کربن‌‌دی‌اکسید است.
این دانشگاه بر این باور است که با استانداردهای کنونی صنعت، هوانوردی هنوز به‌طور جدی از مسیر برنامه‌ریزی شده برای رسیدن به تعهدات صفر مطلق هوانوردی تا سال ۲۰۵۰، که دولت‌ها و سازمان‌ها در سراسر جهان [به آن] متعهد شده‌اند، خارج است.
بررسی انجام‌شده چهار هدف واقع‌بینانه را برای تحقق [این هدف] تا سال ۲۰۳۰ ارائه کرده است تا دست‌یافتن به تعهد سال ۲۰۵۰ آسان‌تر شود. این اهداف شامل تحقیقات بیشتر درمورد جلوگیری از [تشکیل] ابرها (دودهای ناشی از هواپیماها)، همکاری بهتر دولت‌ها و صنعت [هوانوردی]، ایجاد سوخت پایدارتر و آزمایش فناوری‌های جدید است.
این دانشگاه همچنین یک «اقدام جسورانه» پیشنهاد کرده تا با افزایش زمان پرواز و پرواز با سرعت کمتر از مسیرهای معمولی مصرف سوخت کاهش یابد.
این مطالعه نشان می‌دهد که کاهش حدودی ۱۵ درصد از سرعت پرواز، مصرف سوخت را پنج تا هفت درصد کاهش می‌دهد. ممکن است لازم باشد در آینده هواپیماهایی برای پرواز با سرعت‌های کمتر طراحی شوند تا این تغییر اجراشدنی باشد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
مشکلات این تغییر گریبان مسافران را خواهد گرفت، زیرا سفرهای آن‌ها در یک پرواز بین اروپا و امریکا حدود ۵۰ دقیقه افزایش می‌یابد، که این احتمالا بر بهره‌وری خطوط هوایی و تمایل مسافران به رزرو پروازهای طولانی‌تر تاثیر منفی خواهد داشت.
با این حال، این گزارش پیشنهاد می‌کند که زمان افزایش‌یافته پرواز را می‌توان با بهبود سازماندهی در فرودگاه‌ها، مانند کاهش زمان انتظار، جبران کرد.
چنین تغییراتی به تحولات گسترده نظام‌مند نیاز دارد، اما می‌تواند تا سال ۲۰۵۰ به کاهش ۵۰ درصدی مصرف سوخت منجر شود.
سایر «اقدامات جسورانه» شامل ساخت سریع‌تر هواپیماهای جدید برای بازنشسته کردن هواپیماهای قدیمی و اطمینان از «تطابق برد» بیشتر هواپیماها است، به این معنی که این وسایل نقلیه برای پروازهایی استفاده شوند که برای آن طراحی شده‌اند.
پروفسور راب میلر، مدیر آزمایشگاه ویتل این دانشگاه، می‌گوید دلیل اینکه این اقدامات جسورانه هنوز اجرایی نشده‌اند این است که به یک «تغییر فرایند کلی سیستم» نیاز دارند.
او به «تایمز» گفت: «شرکت‌های هواپیمایی به‌‌تنهایی نمی‌توانند آن‌ها را انجام دهند، همان‌طور که سازندگان یا فرودگاه‌ها هم نمی‌توانند. مشکل این نیست که کسی نخواهد این کار را انجام دهد، بلکه پیچیدگی سیستم انجام آن را بسیار دشوار می‌کند.»
گزارش این دانشگاه این هفته به رهبران صنعتی در نیویورک ارائه خواهد شد.
میلر در اعلام گزارش دانشگاه کمبریج گفت: «هوانوردی در یک لحظه حساس قرار دارد، بسیار شبیه به صنعت خودروسازی در اواخر دهه ۲۰۰۰.»
«در آن زمان، بحث‌ها بر سوخت‌های زیستی به‌منزله جایگزینی برای بنزین و گازوئیل متمرکز بود - تا زمانی که تسلا با خودروهای برقی آینده را متحول کرد.»
«برنامه پنج‌ساله ما برای تسریع این نقطه تصمیم‌گیری در هوانوردی طراحی شده است و آن را در مسیری قرار می‌دهد که تا سال ۲۰۵۰ به صفر مطلق برسد.»
© The Independent
